di Franco Blefari
Continua dopo la pubblicità...
Gliu Diu ch’è dintr’’e mia,
je’ si lu gridu forti
a cu’ ncuntru p’’a via,
o a cu’ mi chjud’’i porti.
Gliu Diu ch’è dintr’’e mia
e a tavula mi mbita,
è corpu e marvasia:
‘u sapuri d’’a vita.
Gliu Diu ch’è dintr’’e mia
non voli ‘i s’appatuma,
ca voli a mmia e a ttia,
‘u cori mi ndi gliuma.
Gliu Diu ch’è d’intr’’e mia
perduna a cu’ non prega;
abbasta ‘i cangia via,
non bada s’è ‘na strega.
Gliu Diu ch’è dintr’’e mia
esti ‘na calamita,
ma è, pa mmia e pa ttia,
tutt’’u sensu d’’a vita..
10/9/2017