di Franco Blefari
Continua dopo la pubblicità...
Passau Carnalavari, ma n’’o vitti,
passau di nott’ e cu lu scuru fittu,
jìa χjastimandu: << Tempi smaliditti,
nugliu ti faci mancu ‘nu suffrittu!>>
<< Genti moderna, mi vi fann’ agghjotta! –
jìa dicendu, cu vèrtul’ e barritta –
n’ ’a n’aviti ‘na frittuleglia cotta,
‘nu oss’’i porc’o ‘nu mmorzu di pitta?
P’’e morti vostri, ‘na fringa di mussu,
ccocchj mmorzu di fìcatu c’’u chjppu!
sacciu ca oji vui mangiat’’i lussu,
e jeu ‘nu mmorz’’i pani mancu scippu >>.
Vi sperdìstiv’‘i mia, quandu ccavanti,
ndi facèvumu grassi li mangiati,
si cogghjènu cu nui li mendicanti,
e la matina quant’ossa spruppati! >>
Ma nugliu s’affacciau, si leva’ a ddritta,
detti signu di vita, laprìu ‘a porta:
vidìa ‘o telegiornali, e stacìa ccitta…
‘A ruga, chiglia sua, era già morta.
Marzo 2007